Kładki będą jak nowe

Nowa inwestycja to kolejny element likwidowania barier w Bydgoszczy. Zależy nam, by ważne obiekty, nawet jeśli powstawały kilkadziesiąt lat temu uwzględniały też w miarę możliwości potrzeby wszystkich uczestników ruchu. Dodatkowo kładka na Starym Kanałem Bydgoskim dzięki wymianie barier ma nabrać eleganckiego wyglądu i uzupełniać szereg innych działań związanych z rewitalizacją jednego z najstarszych bydgoskich parków. Trwa przetarg na wykonanie prac remontowo-budowlanych. Po wyłonieniu wykonawcy roboty zajmą około 4 miesięcy.

Stylowe balustrady na kładce przy  przy śluzie

W ramach zadania przy obiekcie znajdującym się na końcu Czarnej Drogi zostanie rozebrane zostaną dotychczasowe balustrady, nawierzchnia i izolacja przęsła. Po przebudowie płyty nałożona zostanie nowa izolacja i nawierzchnia bitumiczna. Wykonane zostaną też nowe stylowe balustrady. Prace uzgadniane są z Miejskim Konserwatorem Zabytków, bowiem Stary Kanał Bydgoski figuruje w rejestrze właśnie jako zabytek. Co ważne, ruch pieszy zostanie poprowadzony tymczasowym pomostem. Po zakończeniu robót Wykonawca będzie musiał doprowadzić cały teren budowy do stanu poprzedniego. Całość dobrze wpisze się w inicjatywę rewitalizacji tego miejsca.

Obiekt jest płytowy jednoprzęsłowy o konstrukcji przęsła żelbetowej i długości całkowitej 7,40 m. Przęsło o szerokości 2,75 m oparte jest na ścianach ceglanych Śluzy nr V Starego Kanału Bydgoskiego, wpisanego do rejestru zabytków (sama kładka wybudowana została w 1991 r. przez nieistniejący już bydgoski Rawex). Nawierzchnia na obiekcie bitumiczna, balustrady stalowe z płaskowników.
Pierwsza kładka powstała w tym miejscu już w 1774 r. i stanowiła wąskie przejście techniczne dla obsługi wówczas jeszcze drewnianej śluzy. Nowsza, szersza pojawiła się na początku XIX wieku przy okazji przebudowy śluzy na ceglaną i zaopatrzona była w siedziska dla spacerowiczów. W 1948 r. została zastąpiona konstrukcją na stalowych dźwigarach, które jednak z czasem przekorodowały i ostatecznie obiekt został zastąpiony współczesnym.

Bez barier w Opławcu

Obiekt łączący m.in ul. Opławiec z W. Baranowskiego docelowo zyska możliwość poprowadzenia ruchu dla użytkowników wózków oraz rowerów pomiędzy ulicami Baranowskiego i Opławiec przez rzekę Brdę z pominięciem schodów na północnej skarpie doliny Brdy. Dotychczasowe schody zostaną rozebrane wraz z płytami betonowymi, następnie nadbudowany zostanie nasyp po którym zostanie poprowadzony nowy chodnik. Wykonane zostaną też zabezpieczenia antykorozyjne w miejscach usunięcia schodów.

Obiekt pięcioprzęsłowy o długości całkowitej ok. 55 m. Schody od strony ul. Opławiec wykonane są w postaci dwóch belek stalowych połączonych przegubowo z przęsłem, a z drugiej strony opartych na żelbetowym fundamencie. Kładka powstała w roku 1989, również wybudował ją Rawex.

Kapitalny remont  kładki Esperanto

To największe ze wszystkich zadań. Związane będzie z przebudową drewnianego pomostu oraz remontem konstrukcji stalowej i istniejących podpór obiektu. Wykonane zostaną nowe schody i oświetlenie. Dodatkowo schody wyposażone zostaną w prowadnice dla wózków i rowerów oraz wymalowane specjalną farbą dla osób słabowidzących. Dokonana zostanie też korekta naciągu want w sposób umożliwiający swobodną pracę przęsła w pełnym zakresie temperatur. Tak duży zakres prac będzie związany z zamknięciem kładki i poprowadzeniem ruchu pieszego pobliskim mostem Pomorskim (przy Rondzie Toruńskim).

Obiekt trzyprzęsłowy o długości całkowitej 78 m. Przęsło nurtowe składa się z dwóch części podwieszonych pod dwa stalowe pylony. Każda z części składa się z segmentów połączonych ze sobą przegubowo i ma możliwość regulacji rzędnej za pomocą want. Podpory żelbetowe poddane zostały remontowi w latach 1992-1993. Kładkę wybudowało Bydgoskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego „Przemysłówka” (otwarcie: 22 lipca 1979 r.), a zaprojektował ją bydgoski inżynier, wieloletni pracownik Wyższej Szkoły Inżynierskiej (późniejszej Akademii Techniczno-Rolniczej i Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego, dzisiejszej Politechniki Bydgoskiej), były dziekan Wydziału Budownictwa, dr. Tadeusz Kabat. W okresie jej powstania uchodziła za oryginalną i nowatorską. Jej opis pojawiał się w wielu branżowych czasopismach i opracowaniach.
Ciekawostką jest fakt, że do momentu oddania do użytku w 1970 roku. Mostu Pomorskiego, w tym mniej więcej miejscu funkcjonowała przeprawa promowa.