Luidor – dawna moneta francuska

Opis

Złota moneta francuska wzorowana była na hiszpańskich pistolach. Bito ją od 1640 do 1791 roku. Szacowana masa monety wynosiła od 6,84 do 7,28 g złota. Na awersie luidora umieszczano głowy lub popiersia panujących władców Francji. Ostatnie monety nosiły nazwę ludwik konstytucyjny. Używano ich także na terenie Niemiec.

Historia

Ludwik XIII, decydując się na wybicie nowej monety, chciał odpowiedzieć na monetarną sytuację, panującą w Europie w XVII wieku. Produkowanie środków płatniczych, bazujących na 23-karatowym złocie, stało się bowiem nieopłacalne dla Francji. Wprowadzenie półluidora na rynek również nie było łatwe. Oszuści przycinali bowiem nowe monety, chcąc pozyskać złoto. Praktyki te nie były trudne ze względu na ręczne wytwarzanie półluidorów. Jean Varin opracował jednak mechanizm, umożliwiający produkcję dopracowanych, okrągłych monet. Kilka lat później, maszyny do wybijania półluidorów zainstalowano w paryskiej mennicy. Zawartość złota w nowej monecie obniżono do 22 karatów. Na awersie Luidora umieszczono podobiznę głowy władcy Francji, a na rewersie królewski monogram. Za panowania Ludwika XIV zawartość złota w luidorze nie zmieniła się. Awers monety wzbogacono natomiast słoneczkiem, będącym znakiem rozpoznawczym nowego władcy. Ludwik XV za namową swojego finansowego doradcy obniżył liczbę produkowanych luidorów. W 1726 roku powrócono do masowej produkcji monet. Ich waga była jednak nieco większa niż pierwszych luidorów. Kiedy we Francji panował Ludwik XVI monety miały średnicę 23 mm, a ich waga wynosiła 7,694 g. Do najrzadszych okazów należą luidory Ludwika XVIII.

Historia związana z produkcją popularnej francuskiej monety jest niezwykle ciekawa. Warto zatem pamiętać, że okazy numizmatyczne to nie tylko materialne przedmioty, ale i jednostki, w symboliczny sposób przenoszące pamięć o dawnych wydarzeniach.