Łuczniczka

Posąg pięknej sportsmenki (175 cm wzrostu),  o klasycznych proporcjach, był jednym z ostatnich dzieł berlińskiego artysty Ferdynanda Lepckego (1866-1909) stworzonym zapewne w 1908 r. Posąg prezentowany na wystawach w Berlinie i Monachium zbierał pochlebne recenzje. Także bydgoszczanie mogli rzeźbę podziwiać, gdy wiosną 1910 r. jej zminiaturyzowaną wersję pokazano na wystawie w Bydgoszczy. Wywołała ona tak pozytywne reakcje, że powstał zamysł nabycia kopii posągu dla miasta. Ostatecznie zamożny  bankier żydowskiego pochodzenia Louis Aronshon postanowił, że kupi oryginał. I tak też uczynił. Pod koniec sierpnia 1910 r.  „Łuczniczka” przybyła do Bydgoszczy, a 18 sierpnia, w dniu 60. urodzin jej nabywcy została uroczyście odsłonięta, by cieszyć swą artystyczną formą i urodą kolejne pokolenia bydgoszczan i zachwycać turystów.

Gdy stanęła w centrum miasta rozpoczęła się batalia o przeniesienie „gorszącej” figury w mniej eksponowane miejsce. Jednak wszelkie starania o usunięcie „Łuczniczki” z pl. Teatralnego kończyły się fiaskiem, aż do momentu  kiedy uznano jej sąsiedztwo za nieodpowiednie dla przyszłego pomnika Wdzięczności Bohaterom Armii Czerwonej.  Ten nie powstał w planowanym miejscu na pl. Teatralnym, ale „Łuczniczka” w 1960 r. przeniosła się, aby jak kiedyś strzec przybytku Melpomeny – nowego teatru, zawsze gotowa do wypuszczenia strzały.

Ciekawostka: W Bydgoszczy znajduje się oryginalna rzeźba „Łuczniczki”, ale nie jest ona jedyna, bowiem posiadaniem kopii tego wybitnego dzieła F. Lepkego szczyci się: Berlin, Coburg, Heringsdorf oraz Wilhelmshaven. Natomiast bydgoski pomnik w l. 30. XX w. pragnął dla swojego miasta odkupić prezydent Poznania Cyryl Ratajski.